Pooka gemeikipt - een verhaal voor Beltane

Pooka kroop over de vloer, zijn buik tegen de grond. Zijn lange zwarte staart zwiepte achter hem. Hij moest het huis beschermen.
Zijn zwarte ogen glinsterden in de schaduw onder de stoel. Toen sprong hij ineens op de muis af. Hij beet erin, trok hem uit elkaar met zijn klauwen.

"Je weet dat dit de laatste muis met catnip is die je krijgt voor midwinter?" vroeg Elsie die de trap af kwam.
"Mooi, dat betekent dat het huis tot die tijd veilig is." antwoorde de kat.
Hij deed zijn ogen dicht en spinde, hij verwachte een aai over zijn bol. Maar Elsie liep rechtstreeks naar de keuken om het ontbijt klaar te maken.

De kat was verontwaardigd, geen aai over mijn bol? En dat terwijl mijn laatste catnip muis net stuk is gegaan. Hij liep achter de kleine heks aan, helemaal van zijn stuk.

Elsie stookte het vuur op en zette een ketel op het vuur voor thee. "Eieren of havermout?" vroeg ze hem. "Het kan me niets schelen." gromde Pooka. "Pannenkoeken?" probeerde Elsie. Pooka was dol op pannenkoeken! "Met bosbessen?" vroeg hij.
Elsie glimlachte. Pooka voelde zich al iets beter. En toen Elsie vertelde dat het bijna tijd was voor Beltane, werd hij nog vrolijker, want dat betekende een wandeling in het bos en een wandeling over bloemenvelden om varens en bloemen te plukken voor een meimandje. Het betekende in de vroegte op je tenen meimandjes achterlaten bij vrienden en je best doen niet gezien te worden. Daarna zouden ze dansen rond de meiboom en picknicken ter ere van de grote bruiloft van de god en godin van de natuur.

Pooka hield van Beltane, misschien wel meer dan van pannenkoeken. Hij keek toe terwijl Elsie de mandjes verzamelde en telde, ze had ze gevonden bij de kringloop en op de rommelmarkt. Ze wees elk mandje aan: "Deze is voor mevrouw Epstein van de bibliotheek, deze voor Nathan en zijn oma, meneer Amber de apotheker, boer Gilroy en zijn vrouw, en dan hebben we nog Loes de bloemenverkoopster, Lavinia Hinkel en..."
"Wacht eens even!" onderbrak Pooka. "Geven we weer een mandje aan mevrouw Hinkel? Ze heeft een hekel aan meidag en ze gooit de bloemen uit haar mandje altijd in de vuilnisbak." Elsie grinnikte en knipoogde naar Pooka. "Nee hoor, dat doet ze niet, ze zegt alleen maar dat ze dat doet. Weet je nog? We gluurden bij haar naar binnen vorig jaar en toen zette ze de bloemen in een vaas. We zagen haar zelfs 1 van de koekjes proeven die we in de mand hadden gestopt."
"Ja," zei Pooka, "maar ze is zo'n oude mopperkont! Niemand is zo mopperig als zij, Elsie. Ze doet bazig tegen de kinderen en ze had een keer het hele dorp tegen je opgezet. Kunnen we het mandje niet aan iemand geven die aardiger is?"
"Soms is de beste manier om een mopperkont vriendelijk te maken, ze te behandelen als een vriend." zei het heksje.

De volgende dag was gevuld met het bakken van koekjes en het maken van lekkers en de dag erna gingen ze naar het bos op zoek naar varens en bloemen.
Die avond versierden ze de mandjes en vulden ze ze met kleine kadootjes. Voor Nathan waren er vishaakjes, voor oma had het heksje pantoffels gehaakt.
Ze waren in het mandje gestopt samen met madeliefjes en paardenbloemen. Voor mevrouw Epstein van de bibliotheek had Elsie boekenleggers gemaakt met bloemen uit de bloemenpers en heerlijke thee van verzamelde kruiden. Deze lagen samen met roze rozen en groene varens in een mandje.
Mevrouw Hinkel kreeg lange stengels heerlijk ruikend lavendel, samengebonden met een paars lint. Ze kreeg ook lavendel citroen koekjes en een paar pakjes zaden uit Elsie's tuin erbij.
"Arme zaden." zuchte Pooka "Ik denk dat ze veel te bang zijn om te groeien in mevrouw Hinkel haar tuin!" De heks keek hem aan met een blik die zei dat Pooka er nu over op moest houden.
Nu alle mandjes ingepakt klaar stonden op de keukentafel, gingen Elsie en Pooka naar bed.

Ze werden vroeg wakker de volgende dag, nog voor de zon op was. Ze pakten de mandjes om rond te brengen. Met haar armen vol stapte Elsie in het donker over de drempel naar buiten om vervolgens ergens overheen te struikelen. Pooka vroeg geschrokken: "Gaat het?" Het heksje zei: "Ik denk het wel, maar waar
struikelde ik toch over?"
Pooka keek. Voor de deur stond een hele rij mandjes vol met bloemen en kadootjes. "Ik geloof dat het een meikip is." zei hij. "Wat is dat? vroeg Elsie
terwijl ze over haar enkel wreef. De kat rolde met zijn ogen. "Dat zou je moeten weten. Een meikip is wanneer iemand stiekem een meimandje op jou stoep zet VOORdat jij er 1 bij hun hebt neergezet." (Eigenlijk had hij dit net verzonnen.) Hij staarde naar de mandjes. "Volgens mij heeft het hele dorp ons
gemeikipt!"
Elsie haar ogen werden groot. "Nee toch, heeft het hele dorp ons meimandjes gebracht?" Het werd langzaam licht terwijl Elsie de mandjes bekeek.
In 1 van de mandjes zat een boek over kruiden. "Die komt vast van mevrouw Epstein van de bibliotheek." zei ze. "Ja, ik herken de roze rozen uit haar tuin.
En deze met de kaneelkoekjes moeten van mevrouw Gilroy zijn." "Ik denk dat de kaneelkoekjes voor mij bedoel zijn!" zei Pooka smakkend. "Dit is vreemd, heel vreemd." zei Elsie terwijl ze in 1 van de andere mandjes keek.
De kat stopte met het proberen open te maken van het zakje kaneelkoekjes om naar het heksje te kijken. "Wat is vreemd?" vroeg hij.
"Een zakdoek van kant, een fles verse room en een gehaakte muis gevuld met..." Elsie rook er aan. "Ja, dat is catnip."
"Een muis met catnip? Iemand houdt van me!" riep Pooka uit en sprong naar het mandje om te kijken. "Wat is daar vreemd aan?" Elsie wees naar de bloemen in het mandje. "Sleutelbloemen." zei ze. "Ik ken maar 1 tuin waar deze groeien." Pooka's ogen werden groot. "Wie zou er zo dapper zijn om in de tuin van Lavinia
Hinkel bloemen te plukken?" vroeg hij zich af.
"Ik denk niemand." zei Elsie. "Bedoel je dat... mevrouw Hinkel ons dit mandje heeft gegeven? Mevrouw Hinkel gaf Mij een muis gevuld met catnip? Ik dacht dat ze ons helemaal niet aardig vond."
Pooka moest er even over nadenken. Toen stond hij op en zei: "Ik denk dat we nu onze mandjes moeten gaan bezorgen, allemaal!"

Dit verhaal is een vrije vertaling van het verhaal uit de Beltane editie van http://www.pookapages.com/
Met enige regelmaat schrijf ik zelf een verhaal passend bij de jaarfeesten en/of  vertaal ik er 1 uit het engels. De bronnen worden erbij vermeld.